آتش عشق

کیست کــــــــــــآشفته آن زلف چلیپا نشود
دیده ای نیست که بیند تــــو و شیـــدا نشود

نـــــــــــــاز کن، ناز که دلها همه در بند تواند
غمزه کن، غمزه کـــه دلبـــر چو تو پیدا نشود

رُخ نمــا تا همه خوبان خجل از خویش شوند
گر کشی پرده ز رُخ، کیست که رسوا نشـود

آتش عشق بیفـــزا، غمِ دل افــــــــــزون کن
این دل غمزده نتــــوان که غم افـــزا نشـــود

چاره‏ ای نیست، بجـز سوختن از آتش عشق
آتشـــی ده کــــه بیفتـــــد به دل و پا نشود

ذرّه‏ای نیست که از لطف تو هامــــــــون نبود
قطره ‏ای نیست که از مهـــر تــو دریا نشود

سر به خاک سر کوی تو نهد جان، ای دوست
جان چه باشد که فــــدای رُخ زیبــــا نشود؟