هر کُجا پا بنهی‏ حُسن وی آنجا پیداست

هر کُجا پا بنهی‏ حُسن وی آنجا پیداست‏		هر کُجا سر بنهی سجده‏ گه آن زیبا است‏
همه سرگشته آن زلف چلیپای ویند		در غم هجر رُخش این همه شور و غوغا است‏
جُمله خوبان بَرِ حُسن تو سجود آوردند		این چه رنجی است که گنجینه پیر و بُرنا است‏
عاشقان صدرنشینان جهان قُدسند		سرفراز آنکه بدرگاه جمال تو گدا است‏
فارغ از ما و منست آنکه بکوی تو خزید		غافل از هر دوجهان کی به هوای من و ما است؟!
برکن این خِرقه آلوده و این بُت بشکن!		به در عشق فرود آی که آن قبله ‏نما است‏

دیوان امام ، ص49

انتهای پیام /*