علل و پیامدهای صلح امام حسن در کلام امام خمینی (س)

کد : 3462 | تاریخ : 13 مهر 1400

علل و پیامدهای صلح امام حسن  در کلام امام خمینی (س)

  ‏‏معاویه یک سلطان بود در آنوقت؛ حضرت امام حسن بر خلافش قیام کرد در صورتی‏‎ ‎‏که آن وقت همه هم با آن مردک بیعت کرده بودند و سلطانش حساب می کردند. حضرت‏‎ ‎‏امام حسن قیام کرد تا آن وقتی که می توانست. وقتی که یک دسته علاف نگذاشتند که کار‏‎ ‎‏را انجام بدهد، با آن شرایط صلح کرد که مفتضح کرد معاویه را. آنقدری که حضرت امام‏‎ ‎‏حسن معاویه را مفتضح کرد به همان قدر بود که سیدالشهداء یزید را مفتضح کرد.(صحیفه امام،ج 2،ص271)‏

‏‏ ‏

‏     امام حسن ـ سلام الله علیه ـ آن قدر گرفتاری که از این دوستان و اصحابش داشت از‏‎ ‎‏دیگران نداشت. اصحابی که توجه نداشتند که امام زمانشان روی چه نقشه دارد عمل‏‎ ‎‏می کند، با خیالهای کوچکشان، با افکار ناقصشان در مقابلش می ایستادند و غارتش‏‎ ‎‏کردند و اذیتش کردند، و ـ عرض می کنم که ـ شکستش دادند، معاهده با دشمنش کردند‏‎ ‎‏و هزار جور بساط درست کردند.(صحیفه امام،ج 9،ص20)‏

‏     بعد از اینکه صلح کردند، به حسب روایت، به حسب نقل، معاویه به منبر رفت و‏ ‏گفت که تمام حرفهایی که گفتم، من قرار دادم، زیر پایم؛ مثل پاره کردن این مردیکه‏‏ آن‏‎ ‎‏قراردادها را. آن صلح تحمیلی که در عصر امام حسن واقع شد، آن حکمیت تحمیلی که‏‎ ‎‏در زمان امیرالمؤمنین واقع شد و هر دویش به دست اشخاص حیله گر درست شد.(صحیفه امام،ج 20،ص119)‏

انتهای پیام /*