محرم را زنده نگه دارید

کد : 3343 | تاریخ : 28 تیر 1402

با حلول ماه محرّم، ماه حماسه و شجاعت و فداکاری آغاز شد؛ ماهی که‏‎ ‎‏خون بر شمشیر پیروز شد، ماهی که قدرت حق، باطل را تا ابد محکوم و‏‎ ‎‏داغ باطل بر جبهۀ ستمکاران و حکومتهای شیطانی زد، ماهی که به نسلها‏‎ ‎‏در طول تاریخ، راه پیروزی بر سر نیزه را آموخت، ماهی که شکست ابر‏‎ ‎‏قدرتها را در مقابل کلمۀ حق به ثبت رساند، ماهی که امام مسلمین، راه‏‎ ‎‏مبارزه با ستمکاران تاریخ را به ما آموخت، راهی که باید مشت گره کردۀ‏‎ ‎‏آزادیخواهان و استقلال طبان و حق گویان بر تانکها و مسلسلها و جنود‏‎ ‎‏ابلیس غلبه کند و کلمۀ حق، باطل را محو نماید

صحیفه امام؛ ج 5، ص75


محرّم ماهی است که عدالت در مقابل ظلم و حق در مقابل باطل قیام کرده‏‎ ‎‏و به اثبات رسانده است که در طول تاریخ، همیشه حق بر باطل پیروز شده‏‎ ‎‏است

صحیفه امام؛ ج 5 ، ص177


محرّم چه ماه مصیبت زا و چه ماه سازنده و کوبنده ای است، محرّم ماه‏‎ ‎‏نهضت بزرگ سید شهیدان و سروَر اولیای خداست که با قیام خود در‏‎ ‎‏مقابل طاغوت، تعلیم سازندگی و کوبندگی به بشر داد و راه فنای ظالم و‏‎ ‎‏شکست ستمکار را به فدایی دادن و فداشدن دانست؛ و این خود‏‎ ‎‏سرلوحۀ تعلیمات اسلام است برای ملتها تا آخر دهر

صحیفه امام؛ ج 3 ، ص314


ماه محرّم ماهی است که در آن ماه، مردم برای شنیدن مطالب حق‏‎ ‎‏آماده اند

صحیفه امام؛ ج 5، ص146

ما هر چه داریم از این محرم است و از این مجالس. مجالس تبلیغ ما هم از محرم است، از این قتل سید الشهداست و شهادت اوست. ما باید به عمق این شهادت و تأثیر این شهادت در عالم برسیم و توجه کنیم که تأثیر او امروز هم هست. اگر این مجالس وعظ و خطابه و عزاداری و اجتماعات سوگواری نبود، کشور ما پیروز نمی ‏شد. همه در تحت بیرق امام حسین- سلام اللَّه علیه- قیام کردند... لکن در این اجتماعاتی که در محرم و صفر می‏ شود و در سایر اوقات، مبلغین عزیز و علمای اعلام و خطبای معظّم باید مسائل روز را، مسائل سیاسی را، مسائل اجتماعی را و تکلیف مردم [را] در یک همچو زمانی که گرفتار این همه دشمن ما هستیم، معیّن کنند؛ به مردم و به کشور بفهمانند که ما در بین راه هستیم و باید تا آخر راه ان شاء اللَّه، برویم.

صحیفه امام؛ ج 17، ص 58-59

این ماه محرّم و صفر، که ماه برکات اسلامی است و ماه زنده ماندن اسلام است، باید ما محرّم و صفر را زنده نگه داریم به‏ ذکر مصائب‏ اهل بیت- علیهم السلام- که با ذکر مصائب اهل بیت- علیهم السلام- زنده مانده است این مذهب تا حالا
  صحیفه امام؛ ج 15، ص330

با حلول ماه محرم ماه حماسه و شجاعت و فداکاری آغاز شد؛ ماهی که خون بر شمشیر پیروز شد، ماهی که قدرت حق، باطل را تا ابد محکوم و داغ باطل بر جبهه ستمکاران و حکومت های شیطانی زد، ماهی که به نسلها در طول تاریخ، راه پیروزی بر سر نیزه را آموخت، ماهی که شکست ابرقدرتها را در مقابل کلمه حق به ثبت رساند، ماهی که امام مسلمین، راه مبارزه با ستمکاران تاریخ را به ما آموخت .

صحیفه امام، ج 5، ص 75

ماه محرّم برای مذهب تشیع ماهی است که پیروزی در متن فداکاری و خون به دست آمده است. در صدر اسلام پس از رحلت پیمبرِ ختمی- پایه گذار عدالت و آزادی- می‏رفت که با کجروی های بنی امیه اسلام در حلقوم ستمکاران فرو رود و عدالت در زیر پای تبهکاران نابود شود که سید الشهداء نهضت عظیم عاشورا را برپا نمود و با فداکاری و خون خود و عزیزان خود، اسلام و عدالت را نجات داد و دستگاه بنی امیه را محکوم و پایه‏ های آن را فرو ریخت.

صحیفه امام، ج5، ص 285.

 

ما باید حافظ این سنتهای اسلامی، حافظ این دستجات مبارک اسلامی که در عاشورا، در محرّم و صفر، در مواقع مقتضی به راه می‏ افتند، [باشیم؛] تأکید کنیم که بیشتر دنبالش باشند. محرّم و صفر است که اسلام را نگه داشته است. فداکاری سید الشهدا- سلام اللَّه علیه- است که اسلام را برای ما زنده نگه داشته است؛ زنده نگه داشتن عاشورا با همان وضع سنتی خودش از طرف روحانیون، از طرف خطبا، با همان وضع سابق و از طرف توده‏ های مردم با همان ترتیب سابق که دستجات معظم و منظم، دستجات‏ عزاداری به عنوان عزاداری راه می‏افتاد. باید بدانید که اگر بخواهید نهضت شما محفوظ بماند، باید این سنتها را حفظ کنید.

صحیفه امام؛ ج‏15، ص331

مجالس عزا باید باشد و اهل منبر باید این شهادت امام حسین- سلام اللَّه علیه- را زنده نگه دارند و ملت باید با همه قدرت این شعائر اسلامی را، خصوصاً این را، زنده نگه دارند. با زنده نگه داشتن او، اسلام زنده می‏ شود.

صحیفه امام؛ ج‏13، ص330


اکنون که ماه محرّم چون شمشیر الهی در دست سربازان اسلام و روحانیون معظم و خطبای محترم و شیعیان عالیمقام سیدالشهداء - علیه الصلوة والسلام- است، باید حد اعلای استفاده از آن را بنمایند، و با اتکا به قدرت الهی، ریشه‏ های باقیمانده این درخت ستمکاری و خیانت را قطع نمایند؛ که ماه محرّم، ماه شکست قدرتهای یزیدی و حیلههای شیطانی است. مجالس بزرگداشت سید مظلومان و سرور آزادگان که مجالس غلبه سپاه عقل بر جهل و عدل بر ظلم و امانت بر خیانت و حکومت اسلامی بر حکومت طاغوت است، هر چه باشکوهتر و فشردهتر بر پا شود، و بیرقهای خونین عاشورا به علامت حلول روز انتقام مظلوم از ظالم، هر چه بیشتر افراشته شود.

صحیفه امام؛ ج 5، ص 76

باید ماها و شماها در گفتاری که داریم و خصوصاً در این ماه محرّم و صفر، که ماه برکات اسلامی است و ماه زنده ماندن اسلام است، باید ما محرّم و صفر را زنده نگه داریم به ذکر مصائب اهل بیت ـ علیهم‏السلام ـ که با ذکر مصائب اهل‏بیت ـ علیهم‏السلام ـ زنده مانده است این مذهب تا حالا؛ با همان وضع سنتی، با همان وضع مرثیه‏سرایی و روضه خوانی. شیاطین به گوش شما نگویند که ما انقلاب کردیم، حالا باید همان مسائل انقلاب را بگوییم و مسائلی که در سابق بود حالا دیگر منسی باید بشود؛ خیر.

صحیفه امام؛ ج‏15، ص330

دستور است به اینکه هر روز و در هر جا باید همان نهضت را ادامه بدهید، همان برنامه را. امام حسین با عده کم همه چیزش را فدای اسلام کرد؛ مقابل یک امپراتوری بزرگ ایستاد و «نه» گفت؛ هر روز باید در هر جا این «نه» محفوظ بماند

صحیفه امام، ج‏10، ص: 315


«حضرت سیدالشهدا سلام الله علیه به همه آموخت که در مقابل ظلم، در مقابل ستم، در مقابل حکومت جائر چه باید کرد... در طول تاریخ آموخت به همه که راه همین است. از قلت عدد نترسید. کیفیت اعداد، کیفیت جهاد اعداء مقابل اعداء، آن است که کار را پیش می برد. سیدالشهدا و اصحاب او و اهل بیت او آموختند تکلیف را، فداکاری در میدان، تبلیغ در خارج میدان. همان مقداری که فداکاری حضرت، ارزش پیش خدای تبارک و تعالی دارد و در پیشبرد نهضت حسین سلام الله علیه کمک کرده است، خطبه های حضرت سجاد و حضرت زینب هم به همان مقدار یا قریب آن مقدار تأثیر داشته است... حضرت سیدالشهدا از کار خودش به ما تعلیم کرد که در میدان وضع باید چه جور باشد و در خارج میدان وضع چه جور باشد و باید آنهایی که اهل مبارزه مسلحانه هستند چه جور مبارزه کنند و باید آنهایی که در پشت جبهه هستند چطور تبلیغ کنند... ما هر چه داریم از این محرم است و از این مجالس. از این قتل سیدالشهدا و شهادت اوست.... ما هم همانطوری که سیدالشهدا در مقابل آن همه جمعیت و آن همه اسلحه ای که آنها داشتند، قیام کرد تا شهید شد؛ ما هم همین طور، ما هم برای شهادت حاضریم.»

صحیفه امام، ج‏17، ص: 58 و 59

انتهای پیام /*