آفتاب نیمه شب

‏‏ای خوب رُخ که پرده نشینی و بی حجاب‏

‏‏ای صَدهزار جلوه گر و باز در نقاب‏

‏‏ای آفتاب نیمه شب ای ماه نیم روز‏ 

 ‏ای نجم دوربین که نه ماهی نه آفتاب‏

‏‏کیهان طلایه دارت و خورشید سایه ات‏ 

 ‏گیسوی حور خیمۀ ناز تو را، طناب‏

‏‏جانهای قُدسیٰان همه در حسرتت به سوز‏  

‏دلهای حوریان هَمه در فُرقتت کباب‏

‏‏انموذَج جمالی و اُسطورۀ جَلال‏  ‏ 

دریای بی کرانی و عالم هَمه سراب‏

‏‏آیا شود که نیم نظر سوی مٰا کُنی

 ‏تا پر گشوده، کوچ نمٰاییم از این قباب‏

‏‏ای جلوه ات جمالْ دِه هرچه خوبرو‏  

‏ای غمزه ات هلاکْ کُنِ هَرچه شیخ و شاب‏

‏‏چشم خراب دوست، خرابم نموده است‏

‏‏آبادی دو کوْن به قُربانِ این خراب