نهانخانۀ اَسرار

‏‏بَر در میکده از روی نیٰاز آمده ام‏

‏‏پیش اَصحاب طریقت بنمٰاز آمده ام‏

‏‏از نهانخانه اَسرار ندارم خبری‏ 

 ‏بدر پیر مُغان صاحب راز آمده ام‏

‏‏از سَر کوی تو راندند مرا با خواری‏

  ‏با دلی سوخته از بادیه باز آمده ام‏

‏‏صوفی و خرقه خود، زاهد و سَجّادۀ خویش‏ 

 ‏من سوی دیر مُغان نغمه نواز آمده ام‏

‏‏با دلی غمزده از دیر به مسجد رفتم‏  

‏باُمیدی هِله با سوز و گُداز آمده ام‏

‏‏تا کند پرتو رویت بدو عالم غوغا‏

‏‏برِ هَر ذره بصَد راز و نیٰاز آمده ام