مَحرمِ دل

‏‎ ‎

‏‏مَحرمِ دل‏

‏‏باز گویم غم دل را که تو دلدار منی‏

‏‏در غم و شادی و اندوه و اَلَم یار منی‏

‏‏جُز گل رویِ تواَم دَر دو جهٰان یاری نیست‏ 

 ‏چهره بگشای به رویم که تو غمخوار منی‏

‏‏چشم بیمار تو ای می زده بیمٰارم کز

‏  ‏پای بگذار به چشمم که پرستار منی‏

‏‏محرمی نیست که مرهَم بنهد بر دل من‏ 

 ‏جز تو ای دوست که خود محرم اَسرار منی‏

‏‏زاری از غمزۀ غم زایِ تو پیش که کنم؟‏ 

 ‏با که گویم که تو سرچشمۀ آزار منی؟‏

‏‏برگشا موی خَم اندر خَم و دَست افشان باش‏

‏‏به خُدا، یار منی، یار منی، یار منی