سخنرانی [در جمع جامعه وعّاظ تهران (جدایی دین از سیاست)] 27 خرداد 58
سخنرانی [در جمع ساکنان تهران نو، نمایندگان کشتارگاه اصفهان (قانون اساسی)] 27 خرداد 58
حکم [انتصاب آقای ابو الحسن شیرازی به سمت امامت جمعه مشهد] 27 خرداد 59
سخنرانی [در جمع کارکنان جهاد سازندگی (تفاوت انقلاب ایران با دیگر انقلابها)] 27 خرداد59
سخنرانی [در جمع جامعه وعّاظ تهران (جدایی دین از سیاست)]
زمان: 27 خرداد 1358/ 22 رجب 1399 «1»
مکان: قم
موضوع: تلاش دشمنان برای جدا کردن دین از سیاست- توطئه به منظور پیشگیری حاکمیت اسلام
حضار: جامعه وعاظ تهران
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
مسجد و منبر در صدر اسلام مرکز فعالیتهای سیاسی بوده. جنگهایی که در اسلام میشده است بسیاری از آن از مسجد طرحش ریخته میشد یا از منبر حضرت امیر سلام اللَّه علیه- به حسب بعضی خطبههایی که در نهج البلاغه جمع شده است، خطیب بزرگ و فخر خطباست، با آن خطبههای بزرگ مردم را تجهیز میکردند برای دفاع از اسلام. و همین طور دستورهای اخلاقی، دستورهای عقیدتی، و همه چیز، در این کتاب مقدس هست. مسجد جایی بوده است که از آنجا شروع میشده است به فعالیتهای سیاسی. منبر هم جایی بوده است که محل خطبهها بوده است، خطبههای سازنده و سیاسی. مع الأسف تبلیغات زیادی از شاید قریب سیصد سال پیش از این شده است؛ یعنی از آن وقتی که غرب به اینجا راه پیدا کرده، و مطالعات در حال مردم شرق عموماً کردهاند و رسیدگی به اوضاع و احوال سیاسی و اجتماعی و اخلاقی مردم شرق آنها کردهاند، و آن وقتی که وسایل رفت و آمد مثل حالا نبوده است. در تاریخ میبینید که با شتر حرکت میکردند، این بیابانهای مملکت ما را بررسی میکردند، تمام جاها را اینها بررسی کردند. و تمام مخازن ما را بهتر از ما مطلعند و تمام گروههای کشور را، چه مرزنشینها و عشایر و چه مرکزنشینها و روشنفکرها، همه این را اینها مطالعه کردند، و به آن نتیجه رسیدند که مسجد و محراب را و دانشگاه را باید به یک وضعی درست کرد که نتیجه نداشته باشد . یعنی آن نتیجه ای که اسلام از مسجد و منبر و از دانشگاه حاصل بشود خنثی کنند راجع به مسجد و منبر و روحانیت مأمورشان، که رضا خان بود، آمد و- شاید اکثر شما یادتان نباشد که چه کرد- تمام منابر تعطیل شد؛ تمام مساجد نیمه تعطیل؛ تمام مجالس روضهخوانی همه از بین رفت. تمام روحانیت دستخوش مفسدههایی که آنها داشتند ... عمامهها را برداشتند؛ لباسها را از [تن] آنها کندند؛ تغییر دادند؛ منبری، محرابی، کوچک، بزرگ- همه در تحت فشار واقع شدند. و یک چیز مهمی که هم در دانشگاه عمل شده و هم در منبر و محراب و روحانیت، این است که تبلیغات دامنهدار شده است که به خود روحانیون هم مطلب را مشتبه کنند که شما چه کار دارید به سیاست. شما بروید نمازتان را بخوانید! عبا را به سرتان بکشید بروید نماز را بخوانید. و بعد از نماز هم، اگر میتوانید چند کلمه بگویید. و بعد هم برگردید خانهتان. چه کار دارید به مملکت! به احتیاجات ملت شما چه کار دارید؟! این کارش با ماها.ما وقتی که از آن حبس بنا بود بیاییم به آن حصر، این پاکروان- مثل اینکه مقتول هم شد، آن وقت رئیس سازمان بودآمد آنجا. من و آقای قمی هر دو با هم نشسته بودیم. آن هم آمد و گفت به اینکه این سیاست کاری است که دروغگویی در آن هست، بدجنسی، مثلًا، در آن هست؛ چه هست؛ این آخر کلمهاش این بود که پدرسوختهای در آن هست! این را شما بگذارید برای ما! من گفتم سیاست به این معنایی که شما میگویید مال شماست!
اینها همچو تبلیغات کرده بودند که اگر یک ملّایی وارد میشد در امر سیاسی، راجع به حکومت میخواست صحبت بکند، راجع به مجلس صحبت بکند، راجع به گرفتاریهای سیاسی مردم میخواست صحبت بکند، در خود جامعه روحانیت میگفتند که این آدم «سیاسی» است، دیگر به درد نمیخورد! همان خاصیتی که در علی بن ابی طالب بود که یک رجل سیاسی بود. از خطبش معلوم است که مرد سیاست بوده؛ و از کاغذی که به مالک اشتر نوشته و دستورهایی که داده، همهاش دستورهای سیاسی است. ما غفلت کردیم از مبادی امر و از صدر اسلام و از کیفیت سیاست رسول اکرم و از سیاست امیر المؤمنین- سلام اللَّه علیه- و سیاست زیر زیر ائمه- علیهم السلام- که به صورت تقیه سیاستها را اجرا میکردند. به ما اینها تزریق کردند، و حتی به خود ما تعمیه کردند، که شما حق دخالت در این امور ندارید. اصلًا در شأن شما نیست! با این اسم که ما یک قدری خوشحال بشویم که آقا شما بالاتر از این هستید که در سیاست دخالت بکنید! شما یک رجل روحانی هستید؛ شما باید مردم را تهذیب اخلاقشان را بکنید؛ اخلاق برای مردم بگویید؛ و امثال این حرفها. هم منبرها را از محتوایی که باید داشته باشد، که آن دخالت در امور سیاستِ مملکت است؛ و هم مسجدها را و هم سایر طبقات روحانیون را و هم حوزههای علمیه را از آن محتوایی که اسلام از اول میخواسته اینها [داشته] باشند و این کارها را بکنند [بازداشتند]. «حوادث واقعه» باید به روحانیین رجوع بشود. «حوادث واقعه» چه چیز است؟ حادثهها همین حوادث سیاسی است. حالا احکام جزء «حوادث» نیست. و أما الحَوَادِثُ الْوَاقِعَةُ رجوع کنید به فقها. حوادث همین سیاستهاست. این «حادثه» ها عبارت از اینهایی است که برای ملتها پیش میآید. این است که باید مراجعه کنند به کسان دیگری که در راس مثلًا هستند. و الّا مسأله گفتن و احکام شرعی جزء حوادث نیست. یک چیزهایی است که بوده است. در هر صورت، منِ طلبه را و شمای خطیب را از آن خاصیتی که باید داشته باشیم انداختند. و این بزرگترین جرمی بود که اینها مرتکب شدند- آن فشارهای رضا شاه، که معلوم بود که به جایی نخواهد رسید- فشار و زور کار را انجام نمیدهد- و لهذا دیدید که تمام شد آنها. با فشار نمیشد کار را درست کرد. با حیله باید کار را درست کرد. دست دوم این بود که با حیله، به صورت اینکه من هوادار اسلام هستم؛ من عدالت اجتماعی اسلام را قبول دارم، حالا هم دست برنمیدارم. همین چند روز پیش از این در یک مجلهای دیدم که نوشته است که من از مردن نمیترسم، برای اینکه من یک آدم مسلمانی هستم! باز هم به خیالش که باز میشود [...] در هر صورت، آنکه برای ما مهم است این است که ما همان طوری که در این دو- سه سال بحمد اللَّه واقع شد و تقریباً منبری و محرابی راه صد ساله رفت و سایر مردم و دانشگاهیها راه صد ساله رفتند اینها؛ یعنی یک تحول روحی در تمام جوامع پیدا شد؛ آن منبری که اصلش یا جرأت نمیکرد از ترس این مردمی که پای منبرش نشستهاند مطلب سیاسی را عنوان بکند یا خودش اعتقادش این بود که نه نباید این کارها بشود، در این یکی- دو سال دیدیم که متحول شدند به یک مردم متعهد که همان چیزی که اسلام، در صدر اسلام مطرح بوده، اینها مطرح کردند. محرابها همان طوری که محرابهای صدر اسلام بوده است متحول شدند. منبرها همان طور. بازار متحول شد. بازاری که برای خودش هیچ قائل نبود که در امور سیاسی داخل بشود، در امور سیاسی و در متن سیاست داخل شد. دانشگاهها متحول شدند. آنهایی که خیال میکردند- بعضیشان- اسلام نمیشود، تحرک ندارد، آنها فهمیدند که همه تحرکها از اسلام است. قرآن کتاب تحرک است؛ جنبش است. آنها هم متصل شدند به شما. بازار هم متصل شد به همه. کارگرها هم متصل شدند به همه. کارمندان هم متصل شدند به همه. آخرش هم ارتش متصل شد. این یک مطلب الهی بود. نمیشود این را پای کسی حساب کرد کی این کار را کرده. این را ما پای خدا حساب میکنیم. خدا این کار را کرد. اراده خدا بود که منت بر همه گذاشت و همه اقشار را با هم متحد کرد، به طوری که ارتش هم متصل شد، ژاندارمری هم متصل شد، همه متصل شدند به هم، و همه یکصدا یک مطلب خواستند، و آن مطلب اینکه ما جمهوری اسلامی میخواهیم ما این رژیم را نمیخواهیم. این یک تحولی بود که بشر نمیتوانست این تحول را درست کند. این تحول الهی بود. یعنی «مقلب القلوب» این کار را کرد. قلبها را از آن وحشت بیرون آورد. از آن وحشتی که از این رژیمها همه داشتند. از آن وحشت بیرون آورد؛ و به جای آن تصمیمْ امر شجاعت نشاند، به طوری که زنها، بچهها مردها [به خیابانها ریختند] کیْ سابقه داشت که زن در مبارزه بیاید؛ مقابل توپ و تانک بیاید. این یک تحول روحی بود که خدای تبارک و تعالی در این ملت این تحول را ایجاد فرمود. و مادامی که ما این تحول را حفظ بکنیم و نهضت را به همان طور که تا حالا آمده است حفظش بکنیم، برای ما پیروزی هست.جدیت بکنید! شما آقایان که وظیفهتان سنگینتر از سایر طبقات است، شغل شریفتر و مسئولیت زیادتر، آگاه کنید مردم را به اینکه یک چند قدم دیگر ما داریم که برسیم به اینکه همین طور که گفتید رئیس جمهور درست بشود، مجلس شورا درست بشود، و قانون اساسی تصویب بشود. شما و من و همه اهل منبر و محراب و همه روحانیون و طبقات دیگر و همه دانشگاهیها و دانشمندان موظفند که امروز همه با هم و همه مجتمع کوشش کنند که زود این مطلب بگذرد.
شما ببینید ما رفراندم میخواستیم بکنیم و همه، همه ملت همراه بودند، کی مخالف بود؟ چرا؟ بعضیها، آنهایی که به اسلام اعتقاد نداشتند، آنهایی که به اسلام اعتنا نداشتند، آنهایی که میخواستند که اسلامی توی کار نباشد، تحریم کردند. بعضیشان در کردستان تحریم کردند. یک اشخاصی که کمونیست بودند و متصل به آنها در تهران هم شرکت نکردند. چند طبقه و چند حزب. و لو جمعیت کم بود و لیکن خوب، در بعضی از شهرستانها هم صندوقها را سوزاندند و در بعضی جاها هم با تفنگ مانع شدند از اینکه بیایند رأی بدهند. همین اشخاصی که برای رأی به جمهوریت اسلامی کوشش میکردند که نشود، از جمهوریاش حرفی نداشتند، از اسلامیاش حرف داشتند! و الّا جمهوری را اگر شرقی بودند، جمهوری هست؛ اگر غربی هم بودند، جمهوری هست. از اینش هیچ حرفی نداشتند. کلمه اسلامیاش را بردارید، جمهوری جایش بگذارید، همهمان «رفیقیم»! ... یعنی ما اسلام را کنار بگذاریم تا آنها هم با ما رفیق بشوند که اسلام را کنار گذاشتند!
حالا همان جمعیت- ملاحظه کنید- آنهایی که میگویند ما راهپیمایی میکنیم تا مجلس مؤسسان درست شود ببینید چه اشخاصی هستند؛ کیها متصل شدند به هم و چه نظری دارند در این کار. نظر این است که مجلس مؤسسان شش ماه طول بکشد تا تعیین بشود اشخاصش. دو ماه طول بکشد تا یکی یکی، پانصد، ششصد، هفتصد، نفر را تعرفههایشان را ببینند و ببینند درست است یا نه، این تقریباً حدود یک سال، دو- سه سال هم طول بکشد به مناقشات در یکی یکیاش. بعضی از این شیاطین بیایند یک ماه، دو ماه معطل کنند سر یک مادهای از این قانون. آن وقت چه بشود؟ این ریشههایی که الآن زود قابل کندن و دور ریختن است، اینها جان بگیرند؛ اینها متصل به هم بشوند، این اشخاص مختلف به هم متصل بشوند، با اتصال به هم مانع بشوند از اینکه اصل رأی داده بشود به جمهوری اسلامی. با اتصال به هم همچو بکنند که مسائل سابق دوباره عود کند.اصل مقصد این است. منتها در بین اینها بعضی در اشتباهند؛ سوء نیت ندارند، اطلاعشان ناقص است، اشتباه دارند؛ در تحت تأثیر آنهایی که سوء نیت دارند واقع میشوند. و بعضیشان سوء نیت دارند و روی نقشه دارند کار میکنند. اینهایی که با هم دارند متصل میشوند، شما مطالعه کنید، چه جمعیتهایی؟ آیا بازاریها هستند؟ آیا منبریها هستند؟ آیا محرابیها هستند؟ یا یک دسته هایی هستند که این دستهها هیچ کدام به اسلام کاری ندارند؛ بعضیشان هم جداً مخالف با اسلامند. اینهایی که میگویند ما از دیکتاتوری پهلوی خارج شدیم به دیکتاتوری عمامه و کفش رسیدیم، از دیکتاتوری نمیترسند؛ حاضرند که یک کمونیست بیاید دیکتاتوری کند. از آخوند میترسند؛ از عمامه و کفش میترسند. از اسلام میترسند نه از دیکتاتوری. بدترین دیکتاتوریها آن است که در کمونیستهاست، غرب آن طور دیکتاتوری ندارد؛ اینها از آن نمیترسند. اینها از اسلام سیلی خوردند. از آن چه سیلی خوردند الآن میترسند.
و شما باید، شما همه رفقاتان را، تقریباً شاید بیشتر از هزار نفر شما رفیق دارید در آنجا و همه اهل علم هستید- بیشترند الحمد للَّه، خدا بیشترشان کند- شما بله، به تمام اینها ابلاغ کنید از قول من، ابلاغ عاجزانه، ابلاغی که یک نفر فقیر دستش را دراز میکند، که در منابر بگویید که مجلس مؤسسان به آن معنا را ملت نمیخواهد. به مردم حالی کنید مطلب را. مسأله، مسئله اقتصاد نیست، مسئله خانه نیست که من بتوانم از خانه بگذرم، از اقتصاد بگذرم، مسأله مسئله قرآن است. میتوانیم ما بگذریم از این؟ ما نمیتوانیم بگذریم از این؟ آنکه میگوید مجلس مؤسسان اگر نباشد ما تحریم میکنیم، این همین کمونیستها هستند که آن را تحریم کردند. حالا هم باز همین حرف را میزنند. یا یک کسی است که اشتباه دارد. اشتباهش باید رفع بشود. اینها نظرشان به این است، و اشخاصی که حسن نیت دارند توجه به این ندارند، نظرشان به این است که تعویق بیندازند. هی تعویق، تعویق تعویق و مجلس مؤسسان به آن طوری که در غرب هست، و ما همیشه باید تقلید از غرب بکنیم، و مع الأسف دست بر نداشتیم از این غربزدگی. آن مجلس مؤسسان شش ماه میخواهد تا آن افراد تعیین بشوند. هفتصد نفر، هشتصد نفر، اگر کارشکنی نکنند در آن. بعد هم چند ماه میخواهد اصلًا یک مجلسی درست بشود؛ آیین نامهاش نوشته بشود بعد هم خدا میداند چقدر میخواهد. تا رسیدگی، به آن طوری که شیاطین میخواهند رسیدگی بکنند. ما میخواهیم یک مملکت اسلامی درست کنیم، ما نمیخواهیم یک مملکت غربی درست کنیم. ما حقوقدان غربی لازم نداریم. اصلًا صلاحیت ندارد آن کسی که حقوق به معنای حقوقدانی غربی و غربزدگی دارد، او صلاحیت ندارد که در قانون اساسی ما دخالت بکند؛ و ما قانون اساسی مسکو را که نمیخواهیم درست بکنیم؛ و یا قانون اساسی امریکا را. ما میخواهیم قانون اساسیِ اسلام را درست کنیم. اسلامشناس باید در اینجا دخالت داشته باشد. اسلامشناس روحانیون هستند، و بعضی از اشخاصی که در روحانیت داخل هستند، و لو از صنف دیگر، لکن اطلاعات اسلامی- سیاسی دارند. و ما همینها را میخواهیم تعیین کنیم. یعنی نه اینکه ما، ملت ما همینها را میخواهد ما هم تبلیغ میکنیم، شما هم تبلیغ میکنید، که یک همچو اشخاصی باید تعیین بشوند. الآن وظیفه همه شما آقایان و رفقا و برادرهایتان و ما و دوستانمان، همه باید توجهمان الآن به این باشد که طرحی که دولت میدهد صحیح است، و همه تأیید کنیم دولت را، تا رفراندم بگذارد قانون اساسی را دیشب بود که در روزنامه دیدم که سفیر سوئیس.گفت که قانون اساسی در این مملکت به رفراندم گذاشته میشود. و در همه جا این رسم هست. برویم سراغ وزارتخانهاش، آن هم نه. برویم سراغ اداراتش، آن هم نه. ما همچو چیزی نمیخواهیم. ملت ما میخواهند که اسلام در خارج تحقق پیدا بکند. یعنی هر کس وارد هر وزارتخانهای بشود خیال کند که وارد شده در یک معبدی؛ یک جایی که مردمش [در] آنجا هستند مردم صالحند. اگر وارد شد در ژاندارمری، مثل سابق نباشد که رضا خان وارد شده بود. آن وقت مینوشتند که وارد شده بود در اداره ژاندارمری، دست گذاشته بود در جیب هایش گفته بود میترسم بدزدند! این جور نباشد.
سردارهای جنگهای اسلامی امام جماعت هم بودند. همان سرداری که میفرستادند حاکم کجا شده بود، یا میفرستادند رئیس لشکر کذا بود، امام جماعت هم بود. آنها صالح بودند. نه امام جماعت که چیزی نبود، نه. آنها صالح بودند. ما حالا میخواهیم این طور باشد که آن رئیس ستادمان هم همچو باشد که به او اقتدا بکنند. نخست وزیرمان هم همچو باشند که به او اقتدا میکنند. به ایشان اقتدا میکنند. ما میخواهیم این طور باشد. ما میخواهیم همچو باشد که هر جای مملکت که برویم، اسلام را آنجا ببینیم. مقصد ما این است. مقصد ما این نبود که یک لفظی بگوییم که ما جمهوری اسلامی میخواهیم، باقیاش دیگر هیچی. حالا باید این کارها را انجام بدهیم. و الآن چیز مهمی که در نظر همهتان باید باشد همین است که این طرحی که دولت داده است که باید عدهای را 57، نفر را، مردم تعیین بکنند، و بعد از این تعیین، اینها بررسی بکنند، و بعد از آن رفراندم بشود، این طرح را قبول کنید؛ و به مردم هم تزریق کنید که همین طرح صحیح است. و باقیاش برای اینکه میخواهیم زود بگذرد، باقیاش معطل کردن است و باقیاش- عرض میکنم که- توطئه و [دسیسه] است. میخواهند با هم جمع بشوند شیاطین.
من متشکرم از شما که آمدید با من از نزدیک ملاقات کردیم، و درد دلهایمان را با هم بگوییم. خداوند ان شاء اللَّه همه شما را تأیید کند.
و السلام علیکم و رحمة اللَّه و برکاته
صحیفه امام، ج8، ص: 184-192
سخنرانی [در جمع ساکنان تهران نو، نمایندگان کشتارگاه اصفهان (قانون اساسی)]
زمان: 27 خرداد 1358/ 22 رجب 1399
مکان: قم
موضوع: کارشکنی برای جلوگیری از تصویب قانون اساسی
حضار: ساکنان تهران نو- نمایندگان کشتارگاه اصفهان- عشایر کرد
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
این از برکات این انقلاب است که برادرها همه دور هم جمع شدید. شما آقایان از کردستان، آن آقایان از اصفهان، آن آقایان از جاهای دیگر، همه با هم جمع شدیم تا مطالبی را که داریم در میان بگذاریم. شما همه میدانید که در این پنجاه و چند سال به مملکت ما چه گذشت، و به جوانهای این مملکت چه گذشت، و خزائن این مملکت چطور به باد رفت؛ و نیروهای انسانی این مملکت چطور عقب بود. حالا که بحمد اللَّه به واسطه اجتماع همه این سد بزرگ شکسته شد و قشر خائن یا کشته شد یا فرار کرد، حالا ما باید به فکر این باشیم که الآن تکلیف ما چیست؟ این چیزهایی که گذشت بحمد اللَّه خوب گذشت. رفراندم هم همه با هم شرکت کردید، و بحمد اللَّه خوب رأی داده شد، لکن از این به بعد باز کارهایی هست. که همانهایی که رفراندم را تحریم کردند و نگذاشتند بعضی جاها رأی بدهند، حالا هم همانها میخواهند نگذارند که قانون اساسی به تصویب برسد. این برای این است که قانون اساسی یک قانون اساسی اسلام است، مال جمهوری اسلام است؛ و اینها از اسلام میترسند. برای اینکه از اسلام میترسند میخواهند نگذارند که جمهوری اسلامی در ایران پیدا بشود. قبلًا میگفتند که ما جمهوری میخواهیم، به اسلامش کار نداریم. ما جمهوری دمکراتیک میخواهیم، یعنی جمهوری غربی. ما که مسلمان بودیم، مسلمان که نمیتواند از اسلام بگذرد، از همه چیز میتواند بگذرد اما از اسلام که نمیتواند بگذرد. همه گفتید که ما «جمهوری اسلامی» میخواهیم. و این یک عده قلیلی که آن وقت میگفتند که ما جمهوری میخواهیم، جمهوری دمکراتیک میخواهیم، آنها در اقلیت بسیار ضعیف واقع شدند؛ و [99 درصد] این طرف واقع شدند. و همه گروههای آن طرف آن تتمه بودند. بعد که شکست خوردند، و حالا باز میخواهیم ما قانون اساسی اسلام را بگذرانیم، قانون اساسی جمهوری اسلام را بگذرانیم، اینها به فکر این افتادند که این را نگذارند تحقق پیدا بکند به اینکه بگویند باید یک مجلس مؤسسانی نظیر مجلسهای غرب در اینجا باشد. ششصد- هفتصد نفر عضو داشته باشد. چند ماه طول بکشد تا عضوها تعیین بشود؛ چند سال طول بکشد تا تصویب بشود. این برای این است که میخواهند تأخیر بیفتد بلکه بتوانند این ریشههای گندیده با هم جمع بشوند و یک مفسدهای به بار بیاورند.
همه شما آقایان باید توجه داشته باشید که این طرحی که دولت داده است، این طرح صحیح است و زود مطلب را تمام میکند، که نبادا اینها دوباره اجتماعی بکنند و همان مفاسد سابق را. اینهایی که الآن میگویند ما مجلس مؤسسان میخواهیم همانها بودند که رفراندم را تحریم کردند بعضیشان. الآن در کردستان هم باز همین معنا را تعقیب کردند که ما مجلس مؤسسان میخواهیم، و الّا تحریم میکنیم. آن وقت هم تحریم کردند؛ حالا هم همانها هستند. آنهایی هستند که با اسلام مخالفند. ما مجلس مؤسسان برای چی میخواهیم؟ ما میخواهیم که اسلام درست بشود. مجلس مؤسسانی که طول بدهد سه سال، چهار سال و ما به خطر بیفتیم میخواهیم چه کنیم. ما به مردم میگوییم شما نماینده تعیین کنید- 75 نفر بنا شده است نماینده تعیین کنید- بیایند این قانون را بررسی کنند. همه آقایان، هر جا هستند، نماینده خودشان را بفرستند بیایند این قانون را ببینند. بعد از اینکه این نمایندهها این قانون را قبول کردند، آن وقت [به] رأی مردم بگذاریم، به رفراندم بگذاریم؛ یک روز مطلب تمام بشود که سرتا ته مطلب دو ماه طول بکشد؛ نه چهار سال سه سال طول بکشد، تا از آن طرف مرزها کمک بشود به این طرف؛ از داخل هم ایادی امریکا و انگلستان و جاهای دیگر دست به هم بدهند و یکوقت غائلهای بپا بکنند.ما میخواهیم زود مطلب تمام بشود و مملکت ما یک مملکت اسلامی بشود. و همه شما همین معنا را بخواهید. همین معنا را شما هم که به کردستان میروید، سلام من را به همه دوستان ما برسانید و بگویید اساس این معناست که اینها میخواهند همان رژیم سابق را یا نظیر او را پیش بیاورند. و آنها را باید بین خودتان راه ندهید. از آنها اعراض کنید، یا هدایتشان کنید شما چه میگویید. شمایی که حالا افتادید و دارید مفسده میکنید چه میگویید؛ برای این ملت میخواهید کار بکنید؟ خوب، همه ما برای ملت [هستیم] بیایید کمک کنید؛ چرا کارشکنی میکنید. ما میخواهیم خانه بسازیم، شما کارشکنی میکنید. میخواهیم کشاورزی راه بیفتد، شما کارشکنی میکنید. میخواهیم کارخانهها راه بیفتد، شما کارشکنی میکنید. رفراندم میخواهیم بکنیم، شما خرابکاری میکنید و قانون اساسی اسلامی میخواهیم درست کنیم، باز هم شما خرابکاری میکنید. پس شما یک دسته خرابکار هستید، نه یک دسته ملی که برای ملت بخواهید کار کنید. شما میخواهید همان خرابکاریها را برگردانید و ما ان شاء اللَّه نمیگذاریم همچو چیزی بشود.
ان شاء اللَّه همه شما سالم باشید؛ همه موفق باشید؛ مؤید باشید و سلام ما را هم به همه دوستانمان که در آنجا هستند برسانید. خداوند همه را حفظ کند
صحیفه امام، ج8، ص: 193-195
سخنرانی [در جمع کارکنان جهاد سازندگی (تفاوت انقلاب ایران با دیگر انقلابها)]
زمان: بعد از ظهر 27 خرداد 1359/ 4 شعبان 1400
مکان: تهران، حسینیه جماران
موضوع: تفاوت انقلاب ایران با دیگر انقلابهای جهانی
حضار: کارکنان جهاد سازندگی سراسر کشور
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
با اینکه جا تنگ است و شما آقایان در مضیقه هستید و هوا هم گرم است مع ذلک چند کلمه به آقایان عرض میکنم: انقلابهایی که در دنیا واقع شده یا پس از این واقع میشود، یا از طریق ملتها بوده است و یا از طریق حکومتها که به نحو کودتا یک انقلابی انجام میدادند. اکثراً انقلابات کودتایی بوده، آن انقلابها هم که از قِبَل ملت بوده است شاید کم انقلابی پیدا بشود که به هدایت احزاب و دستجات معین واقع نشده باشد. شما اگر بگردید در تمام انقلاباتی که واقع شده است، نخواهید پیدا کرد انقلابی که این دو خاصیت را داشته باشد: یکی اینکه از ملت واقع شده باشد بدون دخالت احزاب و گروهها و دستجات سیاسی و امثال اینها، و یکی دیگر اینکه مکتبی باشد و آن هم یک مکتب الهی. در همه انقلاباتی که در دنیا واقع شده است، مثل انقلاب ایران پیدا نخواهید کرد. انقلاب ایران یک جهت اسلامی داشت و حالا هم دارد و آن اینکه، سرتاسر ایران که مسلمان هستند- مگر نادری- اینها به همان ایده اسلامی قیام کردند. همه دیدند که در سرتاسر ایران، آن وقت که هجوم از طرف رژیم فاسد به مردم بود، مردم همه از پیر و جوان و زن و مرد با «اللَّه اکبر» پیش رفتند و همه هم از رژیم طاغوتی منحرف بودند و رژیم اسلامی میخواستند. این طور نبود که یک حکومت طاغوتی را بردارند و طرفدار یک حکومت طاغوتی باشند، یا طرفدار یک حزب سیاسی، هیچ، ابداً این مسائل نبود و این انقلاب تبع ایده اسلامی بود. اسلام همه چیز دارد، لکن این طور نبود که ملت ما بریزند بیرون و بگویند که ما مثلًا فلان رژیم کذایی را میخواهیم؛ همه میگفتند ما اسلام را میخواهیم، همه اجتماع داشتند در کلمه اسلام و جمهوری اسلامی. و هیچ یک از گروههای دیگر چه سیاسی و چه غیر سیاسی هیچ دخالتی در این نهضت نداشت و اینکه به طور معجزهآسا پیشرفت کرد همین قضیه اسلامی بودن بود. وقتی یک ملت همهشان قیام کردند و همه هم نظرشان خدا بود، این ملت پیش میبرد؛ برای اینکه خوف از مرگ ندارد، الهی است. کسانی که الهی هستند خوف ندارند از هیچ چیز؛ از خدا میترسند و دنبال اینکه احکام خدا را در کشورشان ایجاد کنند و متحقق کنند بپاخاستند. هیچ حزبی، هیچ گروهی، هیچ شخصی حق ندارد که بگوید این را من ایجاد کردم، ما ایجاد کردیم؛ این را ملت درست کرد و این را خدا درست کرد. معجزهای بود که به اراده خدای تبارک و تعالی، تحقق پیدا کرد، و تا این جهت الهی و خدایی است این ملت دیگر آسیبپذیر نیست.و خاصیت یک نهضت اسلامی که از خود تودهها و خود ملت برخاسته همینهایی است که در ایران واقع شد؛ یک دفعه سرتاسر ایران بعد از اینکه انقلاب به پیروزی تا حدودی رسید، سرتاسر کشور بدون اینکه یک نظمی در کار باشد، و یک اشخاصی بخواهند مردم را آگاه کنند، خودشان برخاستند و سازمانهایی درست کردند و گروههایی درست کردند؛ سرتاسر ایران خود ملت دادگاه درست کرد و در هر شهری و در هر ناحیهای یک ملّایی قاضی شد و چند نفری هم دادستان و امثال ذلک، بدون اینکه از مرکز یک تعیینی شده باشد و سرتاسر کشور نهادهای مختلف پیدا شد، جوشید. یکی از نهادهایی که از خود ملت جوشید و متکفل آن خود ملت بود، همین جهاد سازندگی بود.کمیته ها و پاسداران و همه این نهادهای تازه و جدید، بدون اینکه یک سازمانی در کار باشد، خودشان مردم درست کردند. و مادامی که این معنا باشد که مردم موظف میدانند خودشان را برای ساختن، آسیب نخواهند دید.
آن روزی آسیب- خدای نخواسته- به کشور ما و به ملت ما میرسد که این معنایی که در اول نهضت پیدا شد و سبب پیروزی شد، این معنا از بین مردم برود؛ یعنی، به واسطه اختلافات و تشتتات و هواهای نفسانی طوری بشود که از آن معنای الهی که در بین ملت بود و موجب پیروزی شد تهی بشود و در آن وقت دست رحمت الهی از سر این کشور- خدای نخواسته- برداشته بشود. کاری بکنید که این کلمه یَدُ اللَّهِ مَعَ الْجَماعَة از دستتان نرود. اگر جماعتها همه با هم باشند و ایده اسلامی باشد دست خدا همراهشان است.نهادهایی که در ایران از خود ملت پیدا شد، اولش با یک قصد خالصی، الهی پیدا شد و ظاهر شد. اگر این قصد خالص در پیش شما کوچک بشود دست خدا هم برداشته میشود. کوشش کنید که این نهادی که شما در آن خدمت میکنید و خدمت ارزندهای هست، بسیار کوشش کنید که این خدمت در راه خدا باشد، خدمت به بندگان خدا، خدمت به بندگان مستضعف خدا که مورد عنایت حق تعالی هستند. کوشش کنید خدمت برای مستضعف باشد، نه برای هواهای نفسانی و کوشش کنید که این خدمت آلوده نشود به بعض از کارهایی که ناپسند است. شیاطین در صددند که هر یک از این نهادهای اسلامی را لکهدار کنند. دستهای خائنین در کار است. توطئهها در کار است که این نهادهای اسلامی را به دنیا بر خلاف آنچه که هست معرفی کنند. اگر- خدای نخواسته- در این نهادها یک کارهای بر خلاف موازین انجام بگیرد فرصت دست بدخواهان میافتد، و در بوق و کَرنا این مطلب را بزرگ میکنند، و شما که برای خدا مشغول کار هستید شما را بدنام میکنند. دادگاههای سرتاسر کشور توجه داشته باشند که در دادگاه، خدای تبارک و تعالی را در نظر بگیرند و از اشتباهات و خطاها و انحرافات پرهیز کنند و در اموال و نفوس مردم با احتیاط رفتار کنند، که اگر- خدای نخواسته- یک بیگناهی به دست اشخاص، مجرم حساب بشود یا جزایی برای او تعیین بشود، این در دستگاه الهی بسیار بزرگ است و جواب ندارند بدهند. شما آقایان هم که در جهاد سازندگی هستید توجه کنید که جهاد سازندگی، سازندگی باشد، در آن تخریب نباشد، در آن انحراف نباشد. اگر جهاد سازندگی در آن انحراف نباشد و برای خدا باشد این همان جهادی است که توأم با جهاد اکبر هم هست.
من ضمن تقدیری که از تمام شما جوانان و جوانان سرتاسر کشور که در جهاد سازندگی هستید و زحمت میکشید، لکن از شما میخواهم که در ضمن جهاد سازندگی جهاد نفس هم داشته باشید. اگر این کاری را که انجام میدهید برای خدا خالص بشود جهاد نفس هم تحقق پیدا کرده است. و من برای خاطر اینکه، این ازدحام موجب زحمت جمعی از آقایان است مطلب را تمام میکنم و از خدای تبارک و تعالی میخواهم که همه شما پیش خدای تبارک و تعالی آبرومند باشید.
و السلام علیکم و رحمة اللَّه و برکاته
صحیفه امام، ج12، ص: 446-449