فرازی از وصیتنامه سیاسی - الهی امام خمینی (س)

‏‏این وصیتنامه را پس از مرگ من احمد خمینی برای مردم‏‎ ‎‏بخواند. و در صورت عذر، رئیس محترم جمهور یا رئیس‏‎ ‎‏محترم شورای اسلامی یا رئیس محترم دیوان عالی کشور،‏‎ ‎‏این زحمت را بپذیرند. و در صورت عذر، یکی از فقهای‏‎ ‎‏محترم نگهبان این زحمت را قبول نماید.‏

‏‏روح الله الموسوی الخمینی‏

‏‏

بسمه تعالی‏

‏‏در زیر این وصیتنامه 29 صفحه ای و مقدمه، چند مطلب را‏‎ ‎‏تذکر می دهم:‏

‏‏     1) اکنون که من حاضرم، بعض نسبتهای بی واقعیت به‏‎ ‎‏من داده می شود و ممکن است پس از من در حجم آن‏‎ ‎‏افزوده شود؛ لهذا عرض می کنم آنچه به من نسبت داده شده‏‎ ‎‏یا می شود مورد تصدیق نیست، مگر آنکه صدای من یا خط‏‎ ‎‏و امضای من باشد، با تصدیق کارشناسان؛ یا در سیمای‏‎ ‎‏جمهوری اسلامی چیزی گفته باشم.‏

‏‏     2) اشخاصی در حال حیات من ادعا نموده اند که‏‎ ‎‏اعلامیه های اینجانب را می نوشته اند. این مطلب را شدیدا‏‎ ‎‏تکذیب می کنم. تاکنون هیچ اعلامیه ای را غیر شخص‏‎ ‎‏خودم تهیه کسی نکرده است.‏

‏‏     3) از قرار مذکور، بعضیها ادعا کرده اند که رفتن من به‏‎ ‎‏پاریس به وسیله آنان بوده، این دروغ است. من پس از‏‎ ‎‏برگرداندنم از کویت، با مشورت احمد پاریس را انتخاب‏‎ ‎‏نمودم، زیرا در کشورهای اسلامی احتمال راه ندادن بود؛‏‎ ‎‏آنان تحت نفوذ شاه بودند ولی پاریس این احتمال نبود.‏

 4) من در طول مدت نهضت و انقلاب به واسطه‏‎ ‎‏سالوسی و اسلام نمایی بعضی افراد ذکری از آنان کرده و‏‎ ‎‏تمجیدی نموده ام، که بعد فهمیدم از دغلبازی آنان اغفال‏‎ ‎‏شده ام. آن تمجیدها در حالی بود که خود را به جمهوری‏‎ ‎‏اسلامی متعهد و وفادار می نمایاندند، و نباید از آن مسائل‏‎ ‎‏سوء استفاده شود. و میزان در هر کس حال فعلی او است.‏

‏‏روح الله الموسوی الخمینی‏