از آنچه راجع به من است می گذرم

زمانی که من در مدرسه دارالشفاء بودم حجره من در کنار حجره امام بود.اهل علمی بود که از مدرسه فیضیه به مدرسه دارالشفاء می آمد ؛ولی تا حجره من که پیش می آمد دیگر جلوتر نمی رفت.او حتی حاضر نبود چشمش به امام و حجره او بیفتد.چون به شدت با عرفان و فلسفه مخالف بود و اندیشه های امام را انکار می کرد.وقتی در جلسه ای خدمت امام گفتند که فلان کس نسبت به شما چنین نظری دارد و گاهی علیه شما صحبت می کند ،فرمودند:((آنچه راجع به من است از او می گذرم امیدوارم که غیبتها و تهمتهای او سبب شده باشد که خداوند از خطاهای من هم بگذرد و او را هم هدایت کند)).* 


--------------------------------------------------------------------------------
*به نقل از:آیت الله سید حسین بدلا.

انتهای پیام /*