نگویید شهریه است

وقتی امام وارد نجف شدند وضع شهریه طلبه ها خیلی نامساعد بود.طلبه ها از آقای حکیم یک دینار و نیم(معادل سی تومان)و از آقای شاهرودی و مرحوم میرزا عبد الهادی هم بیست تومان(معادل یک دینار)می گرفتند.آن موقع آقای خویی شهریه ای نمی داد.طلبه ها با این2/5 دینار شهریه در ماه خیلی در مضیقه بودند چون کرایه یک مسکن محقر در نجف تقریبا دو دینار بود لذا به این طرف و آن طرف می زدند.بعضی از طلبه ها که عمدتا غیر ایرانی(هندی،پاکستانی)بودند بر جنازه هایی که برای دفن در نجف می آوردند و شب در مسجدی می گذاشتند تا صبح دفن کنند،تا صبح قرآن می خواندند و بیست تومان می گرفتند.امام که آمدند اول،تقسیم شهریه ای که داشتند سه دینار بود.ماه اول که گذشت برای ماه دوم فرمودند:(نگویید شهریه ای است که فردا اگر نرسد درست نیست،بلکه به عنوان تقسیم بدهید)خلاصه امام شهریه طلاب را کم کم بیشتر کرد،سه دینار ماه اول و در ماه دوم شش دینار و بعد هم تا سی دینار رسید.* 


--------------------------------------------------------------------------------
*به نقل از:حجت الاسلام والمسلمین محی الدین فرقانی-مصاحبه با صدا و سیما

انتهای پیام /*