آخرین مناجات امام

امام هر چه به لحظه های پایانی عمر نزدیکتر می شدند در حالی که هر روز و هر ساعت از نظر جسمی رو به کاستی و ضعف و رنج بیشتر بودند که به موجب روال طبیعی و سیر مادی و جسمانی بروز و ابراز بیشتر آثار تالم و ناله و جزع می طلبید اما از نای وجودشان که جز برای خدا ننالیده بود به جای ناله ازآلام جسمانی  زمزمه ذکر خدا و آهنگ روح انگیز وصل و قرب و لقا حق بر می خواست و هیچ کس در این مدت کمترین ناله و اخمی از درد والم جسمانی و شخصی از ایشان نشنید و ندید.فقط زمزمه مناجات و نوای عطر آگین عبادت و خشوعشان بود که فضای اطراف و چشم و گوش همه را پر کرده بود.* 


--------------------------------------------------------------------------------
*به نقل از:حجت الاسلام و المسلمین رحیمیان

انتهای پیام /*