عشقت انـــــــــدر دلِ ویرانه ما منزل کرد
آشنا آمــــد و بیگانـــــــــه مرا زین دل کرد
لبِ چـــــون غنچه گل، بازکن و فاش بگو
سرّ آن نقطه که کـار من و دل مشکل کرد
یــــاد روی تو، غم هر دو جهان از دل برد
صبح امّیـــــد، همه ظلمت شب باطل کرد
جان من، گر تو مرا حاصلی از عمر عزیز؟
ثمر عمر جـز این نیست که دل حاصل کرد
آشنا گــر تویی، از جور رقیبم غم نیست
روی نیکـــــــوی تو هر غم ز دلم، زایل کرد
نــــرود از سر کوی تو چو "هندی" هرگز
آن مسافر که در این وادی جان منزل کرد
.
انتهای پیام /*