بــــر در میکـــده ام پرسه زنان، خـــواهی دید
پیــــر دلبــــــاخته با بخت جوان، خواهی دید
نــــو بهــــار آیـــــد و گلـــــــــزار شکوفا گردد
بــــی گمــــان کوتهی عمر خزان، خواهی دید
مرغ افسرده که در کنج قفس محبوس است
بــــر فـــــــراز فلک از شوق، پران خواهی دید
سوزش بـــاد دی، از صحنه برون خواهد رفت
بـــــارش ابــــــر بهــاری به عیان خواهی دید
قـــــــــوس را باد بهاری به عقب خواهد راند
پس از آن قوس قزح را چو کمان، خواهی دید
دلبــــــر پردگی از پـــــــرده برون خواهد شد
پــــرتـــــو نور رُخش، در دو جهان خواهی دید
.
انتهای پیام /*