فرازی از وصیتنامه سیاسی - الهی امام خمینی (س)

اینجانب نمی گویم ما خود همه چیز داریم؛ معلوم است‏‎ ‎‏ما را در طول تاریخِ نه چندان دور خصوصا، و در سده های‏‎ ‎‏اخیر از هر پیشرفتی محروم کرده اند و دولتمردان خائن و‏‎ ‎‏دودمان پهلوی خصوصا، و مراکز تبلیغاتی علیه‏‎ ‎‏دستاوردهای خودی و نیز خودْ کوچک دیدنها و یا‏‎ ‎‏ناچیزدیدنها، ما را از هر فعالیتی برای پیشرفت محروم‏‎ ‎‏کرد. وارد کردن کالاها از هر قماش و سرگرم کردن بانوان و‏‎ ‎‏مردان خصوصا طبقه جوان، به اقسام اجناس وارداتی از‏‎ ‎‏قبیل ابزار آرایش و تزئینات و تجملات و بازیهای کودکانه‏‎ ‎‏و به مسابقه کشاندن خانواده ها و مصرفی بار آوردن هر چه‏‎ ‎‏بیشتر، که خود داستانهای غم انگیز دارد، و سرگرم کردن و‏‎ ‎‏به تباهی کشاندن جوانها که عضو فعال هستند با فراهم‏ آوردن مراکز فحشا و عشرتکده ها، و دهها از این مصائب‏‎ ‎‏حساب شده، برای عقب نگهداشتن کشورهاست. من‏‎ ‎‏وصیت دلسوزانه و خادمانه می کنم به ملت عزیز که اکنون‏‎ ‎‏که تا حدود بسیار چشمگیری از بسیاری از این دامها‏‎ ‎‏نجات یافته و نسل محروم حاضر به فعالیت و ابتکار‏‎ ‎‏برخاسته و دیدیم که بسیاری از کارخانه ها و وسایل‏‎ ‎‏پیشرفته مثل هواپیماها و دیگر چیزها که گمان نمی رفت‏‎ ‎‏متخصصین ِ ایران قادر به راه انداختن کارخانه ها و امثال‏‎ ‎‏آن باشند و همه دستها را به سوی غرب یا شرق دراز کرده‏‎ ‎‏بودیم که متخصصین آنان اینها را به راه اندازند، در اثر‏‎ ‎‏محاصره اقتصادی و جنگ تحمیلی، خود جوانان عزیز ما‏‎ ‎‏قطعات محل احتیاج را ساخته و با قیمتهای ارزانتر عرضه‏‎ ‎‏کرده و رفع احتیاج نمودند و ثابت کردند که اگر بخواهیم‏‎ ‎‏می توانیم.