هیچ گاه عصبانیت در تدریس نداشت

در سال 1342 که انقلاب آغاز شد ،امام در شبانه روز حداقل دو ساعت درس می فرمودند و برای این دو ساعت درس حدود پنج ساعت مطالعه لازم داشتند .غالباً هم تا نیمه شب برای پاسخ به نامه ها ،تلگرامها و پاسخ به کسب تکلیف کنندگان نمی خوابیدند.همه این مسائل اعصاب را خسته می کند و هر فرد عادی را خیلی زود از پا در می آورد ؛بخصوص در درس و بخصوص برخورد با مردم با عصبانیت مواجه می سازد .اما امام با کمال اطمینان خاطر و آرام آرام مسائل را مطرح می فرمودند و بخصوص در درس ،اشکالهای افراد را با روی خوش پاسخ می فرمودند و هیچ گاه در مسائل عادی عصبانیت از معظم له دیده نشد.* 


--------------------------------------------------------------------------------
*به نقل از:حجة الاسلام و المسلمین مصطفی زمانی -پا به پای آفتاب ؛جلد 3،صفحه 180