هنوز ترجمه تمام نشده بود که از جا برخاستند

صبح روزی که قرار بود ادوارد شوارد نادزه وزیر امور خارجه وقت شوروی برای تقدیم پاسخ  گورباچف خدمت امام مشرف شود امام بر خلاف روزهای دیگر که رأس ساعت هشت به اتاق ملاقات می آمدند هنوز تشریف نیاورده بودند .وزیر امور خارجه شوروی همراه مقامهای وزارت خارجه جمهوری اسلامی به طور ایستاده در اتاق منتظر قدوم امام بودند.سرانجام امام حدود ساعت هشت و نیم بدون تأمل و توقف و بدون اینکه در چهره کسی نگاه کنند از میان افراد گذشته و روی جایگاه همیشگی شان نشستند .در همین حال وزیر امور خارجه شوروی روی صندلی نشست .او به عنوان رییس دیپلماسی نماینده ابر قدرت شرق که چهره با صلابت و حرکتهای با طمأنینه او در محافل بزرگ بین المللی و کاخهای مجلل قدرتمندان غربی ،در فیلمهای خبری بسیار دیده شده است ،در این اتاق محقر و ساده که شاید برای اولین بار با پای برهنه روی فرش کهنه و رنگباخته در یک مجلس رسمی حاضر شده بود وضع دیگری داشت؛از جمله ارتعاش خفیفی که هنگام خواندن پاسخ گورباچف در دست او مشهود بود .او در اولین لحظه که روی صندلی نشست ،وضعیتی غیر مستقر داشت که این در نا متعادل بودن کیفیت قرار گرفتن پاهای او مشهود بود و این وضعیت تا آخرین لحظه که پیام را قرائت کرد ادامه داشت.به جز سر و دست مرتعش او بقیه اندامش در طول مدت تشرف به سان مجسمه ای جامد و خشکیده بود.مترجمی هم که بنا به گفته آگاهان در همه جا با تسلط کامل در ترجمه زبان روسی بلبل زبانی می کرد  در این مقام نتوانست جمله ای را بدون لکنت(که سعی می کرد آن را در سرفه ها و سینه صاف کردنهای مصنوعی خود پنهان کند)ادا نماید پس از پایان ترجمه پیام گورباچف ،امام بدون تأمل طی حدود یک دقیقه در سه فراز با صراحت و فارغ از هر نوع مجامله ای از اینکه آقای گورباچف مطلب اساسی را که اساس نامه ایشان بود مورد توجه لازم قرار نداده ،اظهار تأسف فرمودند و بعد در حالی که مترجم شروع به ترجمه فراز سوم کلمه های امام کرده بود ،امام برخاستند و به طرف اندرونی روانه شدند و با ترکیبی از هیبت و سرعت در حرکت ،چنان وضع بی سابقه ای را بوجود آوردند که هیچ کس نتوانست از جایش تکان بخورد ،چه رسد به اینکه مجالی برای دستبوسی و مصافحه پیش آید.* 


--------------------------------------------------------------------------------
*به نقل از:حجة السلام و المسلمین رحیمیان.