سنگین و با طمأنینه راه می رفتند

در مقایسه با بعضی دیگر از استادان ،وقار خاصی در امام دیده می شد.راه رفتن ایشان خیلی سنگین و با وقار و طمأنینه بود ،بدون اینکه به چپ و راست نگاه کنند و ببینند چه کسی می رود ،چه کسی می آید ،اطراف چگونه است و...ما هیچ وقت چنین حالاتی را در ایشان ندیدیم .معمولاً پیاده رفت و آمد می کردند و این وقار و طمأنینه که در رفت و آمد ایشان محسوس بود ،نشان از روح بلندشان داشت و بسیار آموزنده بود.یعنی به شاگردان یاد می داد که چگونه باید باشند .* 


--------------------------------------------------------------------------------
*به نقل از:آیت اللّه محمد یزدی_ پا به پای آفتاب _جلد 4_صفحه 314.