بیــــدل کجـــا رود، به که گوید نیاز خویش؟
با ناکسان چگونه کند فاش، راز خویش؟
با عــــــــاقلانِ بیخبر از ســــوز عاشقی
نتــوان دری گشود ز سوز و گداز خویش
اکنــــــون کـــه یار راه ندادم به کوی خود
مـــــا در نیاز خویشتن و او به ناز خویش
با او بگــــو که: گوشه چشمی ز راه مهر
بگُشــــــا دمی به سوخته پاکباز خویش
مـــــــــــــا عاشقیم و سوخته آتش فراق
آبـــــــی بریز، با کف عاشق نواز خویش
بیچاره ام ز درد و کسی چاره ساز نیست
لطفــــی نمای، با نظر چاره ساز خویش
با مـــــــوبدان بگو: ره ما و شما جداست
ما با ایـــاز خویش و شما با نماز خویش